Artykuł zgodny ze stanem prawnym na dzień: 2020-06-16
Co to jest „jednolite zezwolenie”?
Jest to rodzaj zezwolenia na pobyt czasowy, skierowany do cudzoziemców, którzy przebywają na terytorium Polski w związku z zamiarem wykonywania pracy. Osoby takie będą miały możliwość ubiegania się w ramach jednej procedury o zezwolenie, które będzie uprawniało zarówno do pracy jak i do pobytu w Polsce.
Zezwolenie na pobyt czasowy i pracę wydawane jest, gdy:
cudzoziemiec posiada ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu przepisów o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium Polski;
cudzoziemiec posiada regularne i stabilne źródło dochodu, które wystarcza na pokrycie kosztów utrzymania osoby wnioskującej i osób pozostających na jej utrzymaniu;
cudzoziemiec ma zapewnione miejsce zamieszkania;
wynagrodzenie oferowane cudzoziemcowi nie jest niższe od stawek oferowanych za pracę porównywalnego rodzaju lub na porównywalnym stanowisku innym pracownikom polskim w danej branży;
powiatowy urząd pracy nie mógł znaleźć wśród osób poszukujących pracy kandydata do pracy na danym stanowisku.
Wysokość miesięcznego dochodu cudzoziemca musi być wyższa niż minimalny dochód przewidziany przez Ustawę o pomocy społecznej (w przeliczeniu na każdą osobę na utrzymaniu cudzoziemca).
W przypadku niektórych zawodów cudzoziemiec dodatkowo musi przedstawić dokumenty potwierdzające, że może podjąć daną pracę.
Wniosek o zezwolenie na pobyt czasowy i pracę nie może być złożony, gdy cudzoziemiec:
posiada w Polsce dowolny rodzaj ochrony: status uchodźcy, ochronę uzupełniającą lub czasową, zgodę na pobyt tolerowany lub zgodę na pobyt ze względów humanitarnych albo azyl;
oczekuje na rozpatrzenie wniosku o status uchodźcy lub azyl;
posiada prawo stałego pobytu lub zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE;
przebywa w Polsce na podstawie wizy Schengen wydanej z powodów humanitarnych lub ze względu na interes państwa;
jest zatrzymany w areszcie lub ośrodku strzeżonym dla cudzoziemców;
może dobrowolnie opuścić Polskę w terminie dobrowolnego powrotu określonym w decyzji o zobowiązaniu do powrotu;
jest zobowiązany do opuszczenia terytorium Polski w wyniku odmowy przedłużenia wizy Schengen, zezwolenia na pobyt czasowy lub stały (albo cofnięcia takiego zezwolenia), odmowy udzielenia ochrony międzynarodowej albo cofnięcia zgody na pobyt z powodów humanitarnych;
jest pracownikiem delegowanym do pracy w Polsce przez pracodawcę zagranicznego;
wjechał do Polski w ramach ułatwień wjazdowych dla cudzoziemców podróżujących w celu wymiany handlowej lub inwestycji;
prowadzi w Polsce działalność gospodarczą.
Cudzoziemiec jest zobowiązany do:
niezwłocznego wystąpienia do urzędu wojewódzkiego z wnioskiem o zmianę zezwolenia w przypadku zmiany warunków pracy (z wyjątkiem zmiany nazwy, adresu lub formy prawnej pracodawcy lub podwyższenia wynagrodzenia cudzoziemca). Niedopełnienie tego obowiązku może skutkować cofnięciem zezwolenia;
powiadamiania urzędu wojewódzkiego o utracie pracy w ciągu 15 dni roboczych od daty tego zdarzenia;
złożenia do urzędu wojewódzkiego wniosku o wymianę karty pobytu, jeżeli zmieniły się dane wpisane w karcie (np. adres).
Podstawa prawa Ustawa z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, art. 114-126 Opracowanie: Zespół redakcyjny Zielonej Linii